Νυχτερινός τρόμος:
Η κρίση νυχτερινού τρόμου δεν έχει καμιά σχέση με τους εφιάλτες. Ο νυχτερινός τρόμος επρόκειτο για ξυπνήματα του παιδιού μέσα στην νύχτα που έχουν δραματικό χαρακτήρα. Συμβαίνουν κατά τις πρώτες ώρες ύπνου, κατά την διάρκεια δηλαδή του ύπνου που είναι περισσότερο βαθύς. Αγχώνουν και ανησυχούν πολύ τους γονείς γιατί το παιδί φαίνεται να βρίσκεται σε μεγάλη αναταραχή και δεν μπορεί να παρηγορηθεί. Εμφανίζεται από την βρεφική ηλικία μέχρι και τα πρώτα χρόνια του δημοτικού.
Το παιδί που βρίσκεται στη μέση ενός νυχτερινού τρόμου δεν είναι ξύπνιο, αλλά βρίσκεται στο στάδιο μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Είναι αρκετά ξύπνιο για να σηκώνεται από το κρεβάτι, για να φωνάζει ή για να έχει τα μάτια του ανοιχτά, αλλά είναι αρκετά μέσα σε ύπνο για να μην ανταποκρίνεται στον γονιό που προσπαθεί να το παρηγορήσει. Το παιδί δεν θυμάται τίποτα από το επεισόδιο το επόμενο πρωί, αντίθετα με ότι συμβαίνει συνήθως με έναν κανονικό εφιάλτη. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι όσο σπαρακτικά κι αν κλαίνε τα παιδιά κατά τη διάρκεια μια κρίσης, δεν αισθάνονται κανέναν απολύτως πόνο, επίσης δεν προκαλούν καμία αναπτυξιακή ή άλλη βλάβη στο παιδί και κάποια στιγμή το παιδί θα τους ξεπεράσει από μόνο του. Είναι συχνοί στα παιδιά και αποτελούν κομμάτι της υγιούς ψυχοκινητικής τους ανάπτυξης.
Πως το αντιμετωπίζουμε;
Το πιο σημαντικό είναι να παραμείνετε ψύχραιμοι, να παρατηρείται και να μην επέμβετε (μην αγγίξετε το παιδί ή να προσπαθήσετε να το αγκαλιάσετε) παρά μόνο αν το παιδί κινδυνεύει να χτυπήσει. Προσπάθειες των γονιών να βοηθήσουν ή να ησυχάσουν το παιδί συχνά κάνουν το επεισόδιο χειρότερο και μακρύτερο. Εάν το παιδί μας εμφανίζει συχνά νυχτερινούς τρόμους, είναι σημαντικό να φροντίσουμε για την ασφάλειά του στο σπίτι και στον ύπνο, πχ να μην σκοντάψει και χτυπήσει όταν σηκώνεται από το κρεβάτι. Η ρουτίνα ύπνου μπορεί να βοηθήσει, όπως και συγκεκριμένη ώρα ύπνου. Αντίθετα υπερκόπωση του παιδιού κατά τις τελευταίες ώρες της ημέρας ίσως προκαλέσει συχνότερους νυχτερινούς τρόμους. Οι γονείς δεν πρέπει να δείχνουν το άγχος τους για το θέμα προς το παιδί το επόμενο πρωί, ούτε να συζητούν για το επεισόδιο μπροστά στο παιδί, εκτός εάν θέλει ή ρωτάει εκείνο από μόνο του. Η αντίδραση των γονιών μπορεί να στενοχωρήσει το παιδί και να έχει άγχος όταν πέφτει για ύπνο.
