«Δυστυχώς η καρδούλα σταμάτησε να κτυπά!»
Η ανακοίνωση από τον γιατρό στην 10η εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου, που δεν θα ξεχάσω ποτέ! Και κάπου εκεί νιώθω τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου να χάνεται!
“Αφού το άκουσα γιατρέ, αφού όλες οι εξετάσεις ήταν εντάξει, πως μπορεί έτσι απλά να σταματήσει να κτυπά η καρδιά;”
Αυτά συμβαίνουν μου απαντά, το φαινόμενο της παλίνδρομης κύησης είναι συχνό! Μια στις 4 εγκυμοσύνες καταλήγουν να παλινδρομούν!
Μια στις 4, και αυτή η μια στην προκειμένη περίπτωση ήμουν εγώ! Δεν ένιωθα ένα στατιστικό ποσοστό, ένιωθα ότι είμαι μια μάνα που χάνω το παιδί μου!
Παρηγοριά είχα και το από το γιατρό και από τον άντρα μου που ήταν συνεχώς δίπλα μου! «Θα κάνουμε ξανά αναλύσεις και θα δούμε πως εξελίσσεται η τιμή της χοριακής. Καμιά φορά τα μηχανήματα κάνουν λάθη!»
Πάω αμέσως στο χημείο να κάνω την ανάλυση μου! Σε δυο μέρες θα την επαναλάβω και θα στείλω τα αποτελέσματα του γιατρού!
Δευτέρα μεσημέρι κτυπά το τηλέφωνο και με ενημερώνουν ότι έστειλαν τα αποτελέσματα του γιατρού και θα με καλέσει ο ίδιος!
Κάθομαι στον καναπέ με το βλέμμα καρφωμένο στο τηλέφωνο! Όσο καθυστερεί το τηλεφώνημα η αγωνία μου κτυπά κόκκινο.
Όταν επιτέλους απάντησα το τηλέφωνο τα νέα δεν ήταν ευχάριστα! «Οι μετρήσεις του υπερήχου επιβεβαιώθηκαν, η εγκυμοσύνη θεωρείτε παλίνδρομη. Πρέπει αύριο ή μεθαύριο να κάνουμε απόξεση!»
Έκλεισα το τηλέφωνο χωρίς να μιλήσω, πήγα στο υπνοδωμάτιο κλείδωσα την πόρτα και έκλεψα, έκλαψα πολύ! Έκλαιγα για ώρες! “Γιατί; Γιατί σε εμένα; Μήπως έκανα κάτι κακό και το προκάλεσα εγώ στον εαυτό μου;”
Πέμπτη πρωί κάνω εισαγωγή στην κλινική για την απόξεση! Τα συναισθήματα ανάμεικτα, από τη μια ο πόνος της απώλειας, από την άλλη ο φόβος της επέμβασης. Πρώτη φορά θα έμπαινα χειρουργείο, με ολική αναισθησία.
Η αναισθησιολόγος μου χάιδεψε το χέρι, υπομονή κορίτσι μου, σε λίγα λεπτά θα κοιμηθείς! Τα δευτερόλεπτα έμοιαζαν με ώρες! Το τελευταίο που θυμάμαι είναι να θυμώνω στην αναισθησιολόγο γιατί ακόμα δεν κοιμήθηκα!
Ξύπνησα στο δωμάτιο! Πονούσα! Ο πόνος στην καρδιά όμως ήταν χειρότερος από τον πόνο στο σώμα!
Όλα τελείωσαν! Σε λίγες ώρες μπορούσα να πάω στο σπίτι είπε ο γιατρός. Όλα πήγαν καλά μου είπε! “Καλά για ποιον γιατρέ”, ψιθύρισα!
Κοιμήθηκα λίγο, και όταν ξύπνησα ξεκίνησα την επιστροφή στο σπίτι! Εκεί με περίμενε η κόρη μου, ο Άγγελος μου που τουλάχιστον για την ώρα έχασε την ευκαιρία να αποκτήσει αδελφάκι.
Φτάνοντας στο σπίτι εξήγησα στην κόρη μου ότι η μαμα είναι λίγο άρρωστη και πρέπει να κοιμηθεί.
Μην ανησυχείς θα μείνεις έγκυος ξανά μου λέει η κολλητή μου στο τηλέφωνο! Όχι της απαντάω, ήθελα αυτή την εγκυμοσύνη, ήθελα αυτό το μωρό! Πρέπει να πεις αντίο και να προχωρήσεις επιμένει.
Μα πως μπορώ να πω αντίο πριν προλάβω να πω καλωσόρισες μωρό μου;
Αν έχασες κι εσύ έναν άγγελο, πες την ιστορία σου! Ενημέρωσε τις γυναίκες σαν κι εμένα που δεν γνωρίζουν!
