Κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διάφορες απόψεις για την ευθύνη των γονέων για το bullying, τα οποία ουσιαστικά θεωρούν ως αποκλειστική εξήγηση του φαινομένου το μιμητισμό από τα παιδία της συμπεριφοράς των γονέων.
Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά και ξεκάθαρα. Οι αίτιες είναι πολύ περισσότερες και πιο πολύπλοκες.
Καταρχήν αναλογιστείτε τα εξής:
- Τα παιδία είναι εκ φύσεως ανώριμα και δοκιμάζουν διάφορα. Άρα και το πιο καλομεγαλωμενο παιδί θα κάνει κάποιες φορές bullying σε άλλους, ίσως όχι τόσο σοβαρό και παρατεταμένο.
- Το bullying – ειδικά όταν ξεφεύγει – είναι μια επιθετική συμπεριφορά. Οι επιθετικές συμπεριφορές πηγάζουν κυρίως από θυμό, παρά από μιμητισμό, και σίγουρα όχι από “κακομαθημα”.
- Επιστημονικές μελέτες και έρευνες δείχνουν ότι οι bullies είναι συχνά παιδία με μαθησιακά, κοινωνικά και συναισθηματικά προβλήματα. Πολλές φορές επίσης πρόκειται για παιδιά παραμελημένα ή άλλως πως κακοποιημένα, ή παιδιά που υφίστανται bullying και τα ίδια από άλλους.
Άρα λοιπόν οι εκκλήσεις προς τους γονείς να μειώσουν τη δική τους επιθετικότητα και να μιλήσουν στα παιδιά για την αποδοχή των άλλων δε βρίσκουν παντού και πάντοτε εφαρμογή. Δεν αφορούν τις πλείστες περιπτώσεις και ούτε λύνουν τα πραγματικά προβλήματα.
Καλό είναι σε τόσο σοβαρά ζητήματα να λαμβάνουμε υπόψη και να αξιοποιούμε την υπάρχουσα επιστημονική γνώση και εμπειρία.
Λουΐζα Θεοφάνους
Συμβουλευτική Ψυχολόγος
Πρόεδρος Ψυχολογικής Ένωσης Κύπρου
