Τι είναι το ΔΕΠΥ;

Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) χαρακτηρίζεται από μια αναπτυξιακά ανάρμοστη παρόρμηση, αδυναμία προσήλωσης και σε μερικές περιπτώσεις, υπερκινητικότητα.

Το ΔΕΠΥ είναι μια νευρολογική διαταραχή που επηρεάζει τρία με πέντε τις εκατό των παιδιών σχολικής ηλικίας.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Χαρακτηριστικά , τα συμπτώματα του ΔΕΠΥ παρουσιάζονται στην πρώιμη παιδική ηλικία.

Μερικά συμπτώματα επιμένουν μέχρι την ενηλικίωση και μπορεί να αποτελέσουν πρόκληση σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου.

Τύπος ελλειμματικής προσοχής

• Δεν μπορεί να δώσει προσοχή σε λεπτομέρειες ή κάνει απρόσεκτα λάθη
• Δυσκολεύεται να προσηλωθεί.
• Δεν φαίνεται να ακούει.
• Δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες.
• Αποφεύγει εργασίες που απαιτούν συστηματική νοητική προσπάθεια.
• Η προσοχή του αποσπάται εύκολα.
• Ξεχνάει καθημερινές ασχολίες.

Τύπος παρορμητικός – υπερκινητικός

• Κουνάει χέρια ή πόδια ή στριφογυρίζει στην καρέκλα του.
• Δυσκολεύεται να παραμείνει καθισμένος.
• Τρέχει ή σκαρφαλώνει
• Δυσκολεύεται να ασχοληθεί με δραστηριότητες ήσυχα.
• Συμπεριφέρεται σαν να λειτουργεί με μηχανάκι.
• Μιλάει ακατάπαυστα.
• Ξεστομίζει απαντήσεις πριν ολοκληρωθούν οι ερωτήσεις.
• Δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του.
• Διακόπτει ή ενοχλεί τους άλλους.

 

Ποια είναι τα διαγνωστικά κριτήρια;

Επειδή όλοι παρουσιάζουμε σημάδια αυτών των συμπεριφορών κάποια στιγμή, οι κατευθυντήριες γραμμές που καθορίζουν το αν ένα άτομο έχει ΔΕΠΥ, είναι πολύ συγκεκριμένες.

Για να διαγνωστεί κάποιος με ΔΕΠΥ πρέπει να παρουσιάζει έξι από τα εννέα χαρακτηριστικά σε μία ή και τις δύο κατηγορίες που αναγράφονται πιο πάνω.

Στα παιδιά και τους εφήβους, τα συμπτώματα πρέπει να είναι πιο συχνά ή πιο έντονα από ότι σε παιδιά της ίδιας ηλικίας.

Επιπρόσθετα, οι συμπεριφορές αυτές πρέπει να δημιουργούν σοβαρή δυσκολία σε τουλάχιστον δύο τομείς της ζωής, όπως το σπίτι, το κοινωνικό περιβάλλον, το σχολείο ή την εργασία.

Πώς να αξιολογήσω το παιδί μου;

Δεν υπάρχει μόνο μια διαγνωστική εξέταση για το ΔΕΠΥ.

Μία πλήρης αξιολόγηση είναι απαραίτητη και πρέπει να περιλαμβάνει κλινική εκτίμηση της ακαδημαϊκής, κοινωνικής και συναισθηματικής λειτουργίας και του αναπτυξιακού επιπέδου του ατόμου. Θα πρέπει να λαμβάνεται με προσοχή το ιστορικό από τους γονείς, τους δασκάλους και , όπου αρμόζει, από το ίδιο το παιδί.

Υπάρχουν διάφοροι επαγγελματίες που μπορούν να διαγνώσουν τη ΔΕΠΥ, όπως σχολικοί, ιδιωτικοί ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, νοσοκόμοι, νευρολόγοι, ψυχίατροι, και γιατροί άλλων ειδικοτήτων εφόσον έχουν τύχει ειδίκευσης και είναι εγγεγραμμένοι.

Μεγαλώνοντας ένα παιδί με ΔΕΠΥ

Παρόλο που η ζωή με το παιδί κάποτε γίνεται δύσκολη, είναι σημαντικό να θυμάστε πως τα παιδιά με ΔΕΠΥ μπορούν να επιτύχουν, και το κάνουν.

Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι ο πασίγνωστος Τζον Σμιθ ο οποίος από πρώιμη παιδική ηλικία διαγνώστηκε με ΔΕΠΥ τύπου Β.

Ως γονείς, μπορείτε να βοηθήσετε με πάρα πολλούς τρόπους συμβουλευόμενοι κάποιον ειδικό.

Η έγκαιρη παρέμβαση είναι το κλειδί για τη μεγιστοποίηση των θετικών αποτελεσμάτων για το παιδί σας!

Να θυμάστε πως: Με την υπομονή και την δουλεία το φύλλο της μουριάς γίνεται μετάξι!

Με απέραντη αγάπη προς το κοινό,

Άντρη Νεοπτολέμου – Παντελή

Ειδική Εκπαιδευτικός – Ψυχολόγος