Ένα επίκαιρο θέμα που προβληματίζει πολλές από εμάς είναι το τι απάντηση θα δώσουμε στα παιδιά μας αν μας ρωτήσουν αν υπάρχει Άγιος Βασίλης.

Ένα όμορφο κείμενο γραμμένο από τον Ευάγγελο Ορφανίδη – Κλινικό Ψυχολόγο θα λύσει κάποιες από τις απορίες μας.

Καθώς οι μέρες των εορτών πλησιάζουν, ακούω συχνά γονείς να διερωτούνται αν είναι καλό το παιδί τους να πιστεύει στην ύπαρξη του Άγιου Βασίλη.

«Θα απογοητευθεί;», «Θα νιώσει ότι το εξαπάτησαν;»

Και από την άλλη πόσο σωστό είναι να συντηρούμε την πίστη στο‘Αγιο Βασίλη και ταυτόχρονα να διδάσκουμε στο παιδί να μην λέει ψέματα.

Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι τα περισσότερα παιδιά ανακαλύπτουν την αλήθεια σχετικά με τον Άγιο Βασίλη γύρω στα 6 ή 7 τους χρόνια.

Σύμφωνα με τον Πιαζέ, ο λόγος που συμβαίνει τότε, είναι η μετάβαση του παιδιού από το «προεννοιολογικό στάδιο» ανάπτυξης, όπου τα παιδιά δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από την φαντασία, στο στάδιο των «συγκεκριμένων λογικών διεργασιών» που τους επιτρέπει να κάνουν λογικούς συλλογισμούς σχετικά με τον κόσμο.

Πρόκειται για έναν «μαγικό» τρόπο σκέψης που ξέρουμε ότι κυριαρχεί στην συγκεκριμένη αναπτυξιακή φάση.

Όταν έρθει η στιγμή που το παιδί θα ψιλιαστεί ποιος κρύβεται κάτω από την στολή, δεν χρειάζεται να επιμείνουμε στο ψέμα, προσβάλλοντας τη νοημοσύνη του, αλλά ούτε και να παρουσιάσουμε την ψυχρή αλήθεια των ενηλίκων, λέγοντας ένα ξερό όχι και ισοπεδώνοντας τη φαντασία του.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε το παιδί να αναρωτηθεί και να αναζητήσει από μόνο του το «μεγάλο μυστικό».

Αν παρατηρήσουμε το παιδί θα διαπιστώσουμε ότι γύρω στα 8 ή 9 η «μαγική σκέψη» σταδιακά θα υποχωρήσει αφήνοντας χώρο για έναν περισσότερο λογικό-αναλυτικό τρόπο σκέψης.

Σ΄αυτή τη περίοδο θα προσέξουμε ότι τα παιδιά αρχίζουν να αναρωτιούνται «πώς καταφέρνει ο Άγιος Βασίλης να επισκεφθεί όλα τα σπίτια σε μια νύχτα» ή «πώς χωράει ο χοντρούλης παππούς από την καμινάδα», «πως πετάει ο τάρανδος»κλπ.

Μπορούμε κάλλιστα να «εκμεταλευτούμε» την ιστορία του Άγιου Βασίλη χρησιμοποιόντας την για να διδάξουμε στα παιδιά μας αξίες και αρχές.

Ο Άγιος Βασίλης δεν είναι ένα ψέμα -με τη συνήθη έννοια- αλλά μια μυθική φιγούρα, όπως και τόσες άλλες, ανάλογες των αρχαίων μύθων και των παιδικών παραμυθιών που βοηθά τα παιδιά να ενεργοποιήσουν διάφορες πτυχές του εσωτερικού τους κόσμου και των συναισθημάτων τους σε κάτι που ανήκει στον εξωτερικό κόσμο και, με τον τρόπο αυτόν, να τις κάνουν πιο απτές, κατανοητές και εύπεπτες.

Διαμέσου αυτής του της στάσης, αντιπροσωπεύει, ως σύμβολο, την αγάπη, την έγνοια, την κατανόηση και τη γενναιοδωρία.

Ας αφήσουμε τα παιδιά να βιώσουν την προσμονή για τον καλοσυνάτο παππούλη.

Όσο υπάρχει ελπίδα, υπάρχει και η δυνατότητα να ονειρεύομαστε «το απίθανο». Και άλλωστε ποιος είπε ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης;

Ευάγγελος Ορφανίδης – Κλινικός Ψυχολόγος

facebook.com/evangelosorphanides