Ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά, για το θέμα της προωρότητας. Επίσης πολλοί αναφέρουν ότι είναι προτιμότερο να γεννηθεί το μωρό στον 7ο παρά στον 8ο μήνα. Τι ισχύει τελικά και πότε ένας τοκετός θεωρείτε πρόωρος τοκετός;
Καταρχήν ως πρόωρα χαρακτηρίζονται τα νεογνά, τα οποία γεννιούνται πριν τη συμπλήρωση 37 εβδομάδων κύησης. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας η προωρότητα κατατάσσεται σε τρεις βασικές κατηγορίες
- Μετρίου βαθμού ή οριακή προωρότητα: τοκετός μεταξύ 32 εβδομάδων και <37εβδομάδων
- Υψηλού βαθμού προωρότητα: τοκετός μεταξύ των 28 εβδομάδων και <32 εβδομάδων
- Ακραία προωρότητα: τοκετός πριν τη συμπλήρωση 28 εβδομάδων κύησης.
Συνηθίζουμε να μετράμε την ηλικία της κύησης σε εβδομάδες και όχι μήνες, θα μπορούσαμε όμως να πούμε πως στον 7ο μήνα περιλαμβάνονται οι εβδομάδες 27 έως και 30, ενώ στον 8ο μήνα περιλαμβάνονται οι εβδομάδες 31 έως και 35.
Επομένως για να διατυπώσουμε το αρχικό ερώτημα με πιο «μαιευτικούς» όρους: είναι καλύτερα να γεννηθεί ένα μωρό μεταξύ των 27 και 30 εβδομάδων ή μεταξύ των 30 και 35 εβδομάδων;
Τα τελευταία χρόνια η επιστήμη της νεογνολογίας έχει κάνει σημαντικές προόδους. Έτσι τόσο τα νεογνά, που έρχονται στον κόσμο τον 7ο μήνα, όσο και αυτά, που έρχονται στον κόσμο τον 8ο μήνα έχουν πολύ καλές πιθανότητες να αναπτυχθούν, χωρίς να αντιμετωπίσουν σημαντικά σωματικά, πνευματικά ή ψυχικά προσκόμματα.
Η καταγραφή των προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν τα νεογνά, που γεννιούνται πρόωρα δεν είναι αντικείμενο του παρόντος άρθρου. Υπάρχει όμως κάτι, που αλλάζει μεταξύ του 7ου και 8ου μήνα της κύησης;
Τα νεογνά, που γεννιούνται πριν από τη συμπλήρωση των 34 εβδομάδων κύησης δεν έχουν ακόμα αναπτύξει τη δεξιότητα, που χρειάζεται για να θηλάσουν, διότι δυσκολεύονται να συντονίσουν τις θηλαστικές κινήσεις των χειλέων και του στόματος με τις κινήσεις της γλώσσας και της επιγλωττίδας, που είναι απαραίτητες για την κατάποση και την αποφυγή του πνιγμού.
Έτσι τα νεογνά αυτά συχνά χρειάζεται να σιτιστούν μέσα από ένα ειδικό σωληνάκι ή λαμβάνουν τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες ενδοφλεβίως.
Επίσης η αγγείωση του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του οφθαλμού αποπερατώνεται συνήθως προς το τέλος της κύησης. Ο αμφιβληστροειδής χιτώνας είναι η μεμβράνη εκείνη, που καλύπτει εσωτερικά τον οφθαλμικό βολβό, στην επιφάνεια της οποίας σχηματίζονται οι εικόνες, που βλέπουμε.
Όσο πιο πρόωρο είναι το νεογνό, τόσο πιο πιθανό είναι να παρουσιάσει μία πάθηση, που ονομάζεται αμφιβληστροειδοπάθεια της προωρότητας. Η πάθηση αυτή συνδέεται με προβλήματα στην όραση του νεογνού, τα οποία μπορούν να φτάσουν έως και την τύφλωση.
Η πιθανότητα να εμφανιστεί η πάθηση αυτή είναι μεγαλύτερη σε νεογνά, που γεννήθηκαν πριν από τη συμπλήρωση των 32 εβδομάδων κύησης ή το βάρος τους στον τοκετό ήταν μικρότερο των 1500 γραμμαρίων.
Το βάρος εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από την ηλικία της κύησης. Εντούτοις, εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, πως υπάρχουν και τα λεγόμενα λιποβαρή νεογνά, των οποίων το βάρος δηλαδή είναι μικρότερο σε σχέση με το μέσο όρο του βάρους των νεογνών, που γεννήθηκαν στην ίδια εβδομάδα κύησης.
Παρ’ όλα αυτά, μπορούμε να πούμε, πως υπό φυσιολογικές συνθήκες όσο περισσότερο το μωρό μείνει μέσα στη μήτρα, τόσο περισσότερο βάρος θα πάρει.
Συμβουλευόμενοι μάλιστα τους σχετικούς πίνακες, βλέπουμε πως κατά μέσο όρο τα 1500 γραμμάρια ένα μωρό τα φτάνει, όταν συμπληρωθούν περίπου 31 εβδομάδες κύησης.
Αναφερθήκαμε στα 1500 γραμμάρια, διότι νεογνά, που στη γέννηση έχουν μικρότερο βάρος θεωρούνται εξαιρετικά λιποβαρή και αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα, μεταξύ των οποίων και τα προαναφερθέντα οφθαλμολογικά.
Τα νεογνά με βάρος γέννησης μικρότερο των 1500 γραμμαρίων, τα οποία στη συντριπτική τους πλειοψηφία γεννήθηκαν πριν από τη συμπλήρωση των 31 εβδομάδων κύησης, αντιμετωπίζουν και προβλήματα στη σίτισή τους.
Συγκεκριμένα το μητρικό γάλα δεν καλύπτει το σύνολο των διατροφικών αναγκών τους και είναι ανάγκη να ενισχυθεί με κάποια θρεπτικά συστατικά ή εναλλακτικά χορηγείται γάλα με ειδικά ενισχυμένη σύνθεση.
Η άποψη λοιπόν σύμφωνα με την οποία ένα πρόωρο νεογνό είναι καλύτερο να γεννηθεί τον 7ο παρά τον 8ο μήνα είναι ένας μύθος. Όσο πιο κοντά φτάσει ένα νεογνό να συμπληρώσει τουλάχιστον 37 εβδομάδες κύησης, τόσο λιγότερα προβλήματα θα αντιμετωπίσει.
Πηγή:
mothersblog.gr
