Σταμάτα να πιέζεις το παιδί, σταμάτα να το ωθείς να ακολουθήσει το δικό σου δρόμο και να γίνει αυτό που θέλεις εσύ να γίνει.
Άφησέ το να ζωγραφίζει τη ζωή του με τα δικά του σχήματα και χρώματα, άφησέ το να χτίσει το δικό του δωμάτιο και τα δικά του όνειρα.
Μπορείς να είσαι δίπλα του, ούτε μπροστά αλλά ούτε και πίσω του. Μπορείς να του εξηγήσεις τη διαφορά του είμαι ελεύθερος από είμαι ασύδοτος.
Μπορείς να του μιλήσεις για την ελευθερία του να επιλέξει έναν δρόμο, αλλά και της υποχρέωσης να αναλάβει την ευθύνη για τις συνέπειες.
Όχι, δεν πρέπει το παιδί σου να γίνει η χορεύτρια ή η δασκάλα που δε μπόρεσες εσύ να γίνεις. Δεν πρέπει να ακολουθήσει τα δικά σου χνάρια με το ζόρι, πρέπει να χαράξει το δικό του χνάρι στο αποτύπωμα της ζωής.
Έχεις εσύ δικά σου απωθημένα εντός σου και θέλεις να πιέζεις το παιδί σου να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι; Όχι, το παιδί πρέπει να το αγαπάς για το ΕΙΝΑΙ του, όχι για τα επιτεύγματά του, ούτε για τις επιλογές του.
Το αγαπάς για εκείνο, διότι είναι σώμα από το σώμα σου.
Σταμάτα να πιέζεις το παιδί σου!
Σταμάτα να προεξοφλείς όλη την επιτυχία του στη ζωή από ένα <<μπράβο>> του σήμερα, σταμάτα να το συγκρίνεις και να το πληγώνεις με την επικριτική σου στάση.
Πρέπει να είσαι δίπλα του, ούτε μπροστά αλλά ούτε και πίσω του..
