Φέτος πρωτάκι!!!!
Το καλοκαίρι και τα μπάνια έχουν τελειώσει και έπρεπε σιγά σιγά να ετοιμαστούμε για την νέα σχολική χρονιά που θα μας έβρισκε στο Δημοτικό. Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω ότι φέτος θα έχω πρωτάκι…. Ότι το μωρό μου δεν είναι πια μωρό (αν και θα είναι πάντα το μωρό μου).
Περίμενε με ανυπομονησία να έρθει αυτή η μέρα. Το συζητούσαμε όποτε ήθελε αυτή και της έλυνα παιδικές απορίες. Προσπαθούσα να μην το αναφέρω συχνά, για να μην της προκαλέσω άγχος αλλά το συζητούσαμε όποτε αυτή άνοιγε το θέμα.
Μετά τις καλοκαιρινές μας διακοπές αρχίσαμε την έρευνα αγοράς. Διάλεξε μόνη της την τσάντα που ήθελε και τα χρώματα των ντοσιέ της. Αυτά της είχα δώσει σαν επιλογές, τα υπόλοιπα, όπως το είδος των μολυβιών και χρωματιστών έκρινα ότι εγώ θα έπρεπε να τα διαλέξω. Επίσης διάλεξα το είδος κασετίνας που έκρινα πιο εργονομική και την άφησα να κάνει την επιλογή χρώματος της αρεσκείας της.
Πήραμε από μέρες πριν τα απαραίτητα ρούχα που καθορίζονται από το σχολείο και τα είχαμε τακτοποιήσει με λογική σειρά σε χαμηλό ράφι ώστε να τα βρίσκει μονή της κάθε πρωί και να ετοιμάζεται.
Το βράδυ της προηγουμένης ρυθμίσαμε τα ξυπνητήρια μας, ελέγξαμε την τσάντα μας, και φτιάξαμε μαζί το πρωινό που θα ήθελε να φάει. Αποκοιμήθηκε αμέσως σαν να νόμιζε ότι έτσι θα ξημερώσει πιο νωρίς.
Και να που η μεγάλη μέρα έφτασε. Ξύπνησε πολύ νωρίς και φώναξε «Σηκωθείτε, θα πάω δημοτικό». Εκεί έριξα το πρώτο πνιχτό δάκρυ μέσα στα μαξιλάρια μην καταλάβει κάτι. Ετοιμάστηκε πιο γρήγορα από ποτέ. Ανάψαμε το καπνιστήρι (που το έχουμε παράδοση από μικροί την πρώτη μέρα του σχολειού να καπνιζόμαστε) και κάπως έτσι ξεκινήσαμε.
Έπρεπε να πάω στην δουλειά, στα άλλα μου πρωτάκια και στις μανούλες που νιώθουν ότι και εγώ, και την πήρε ο μπαμπάς σχολείο… δεύτερο δάκρυ. Με έπιασε το παράπονο αλλά σκέφτηκα ότι ίσως να είναι καλύτερα με τον μπαμπά.
Νομίζω έστειλα 6 μηνύματα στον μπαμπά μέχρι να κτυπήσει το κουδούνι, και κάπου εκεί έρχεται ο Κομφούκιος με το «μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις», και να βλέπω 3 εικόνες με το μικρό μου τερατάκι όλο χαρά να παίζει στο προαύλιο με τους φίλους της, παλιούς και νέους, και μετά στην σειρά για την ομιλία της διευθύντριας και έπειτα να κάθεται στο καινούριο της θρανίο της και να ακούει σχεδόν ευλαβικά την νέα της δασκάλα. Εκεί το κατάλαβα… μια χαρά θα είναι. Τα παιδιά προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα από ότι πιστεύουμε.
Ευχή μου σε όλα τα παιδιά να έχουν μια δημιουργική σχολική χρονιά, γεμάτη εμπειρίες, χαμόγελά και ποικίλες γνώσεις!
Απο μια μαμά σαν και εσένα!
Στείλε μας κι εσυ την δική σου ιστορία στο: [email protected]
Διάβασε επίσης Πώς να κάνετε την προετοιμασία των παιδιών για το σχολείο ευχάριστη
