Πρόσφατα σε μια εκδρομή που πήγαμε με παρέα, ζήτησα από μια φίλη μου να αφαιρέσει από το Facebook τη φωτογραφία της κόρης μου.
Στην αρχή με κοιτούσε αμήχανα και έκανε 2-3 λεπτά να συνέλθει! Μετά ξέσπασε σε γέλια και με είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, παρανοϊκή.
«Και τι κακό θα γίνει αν δουν οι φίλοι μας το παιδί σου στο Facebook;»
Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα εκείνη τη στιγμή να συζητήσω γιατί δεν θέλω να βάζω φωτογραφίες του παιδιού μου στο Facebook. Έτσι δεν απάντησα κάτι και περίμενα να έρθει η στιγμή που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε και να της εξηγήσω.
Βέβαια, αυτή μου η προσέγγιση με έκανε αυτομάτως μειονότητα. Και τι εννοώ μειονότητα;
Μια νέα μελέτη έδειξε ότι ένα παιδί μέχρι να κλείσει τα 5 χρόνια ζωής του, θα έχει δημοσιευμένες 1.500 φωτογραφίες σε Facebook, Twitter, και Instagram.
Μερικοί άνθρωποι έχουν δημοσιευμένες φωτογραφίες των παιδιών τους από τη στιγμή της γέννησης, σε ποιο νοσοκομείο γεννήθηκε, σε ποιο νηπιαγωγείο πήγαινε, πότε περπάτησε, τις πρώτες τους λέξεις τα πάντα.
Τι ώρα το παιδί κάνει μπάνιο, ποιο είναι το αγαπημένο του φαγητό. Ακόμα και η ώρα του ύπνου είναι δημοσιευμένη.
Μια ολόκληρη βιογραφία του παιδιού. Αρκεί να κάνεις μια μικρή αναζήτηση στο profile τους στο Facebook.
Μια έφηβη κοπέλα στην Αυστρία αποφάσισε να μηνύσει τους γονείς της και να τους αναγκάσει να αφαιρέσουν όλες τις φωτογραφίες της από το Facebook. Όπως η ίδια δήλωσε οι γονείς της δεν αισθάνθηκαν ποτέ ντροπή και δεν είχαν όρια. “Δεν νοιαζόταν αν καθόταν στην τουαλέτα ή ήταν γυμνή στο κρεβάτι, κάθε στιγμή φωτογραφήθηκε και δημοσιοποιήθηκε”.
Πώς θα αισθανθεί άραγε η κοπέλα αυτή αν οποιαδήποτε στιγμή οι φίλοι της ανακαλύψουν μια από αυτές τις φωτογραφίες που δημοσίευσαν οι γονείς της;
Γιατί όμως κατηγορήθηκα ότι είμαι παρανοϊκή; Επειδή δεν θέλω η συνάδελφος η γνωστή, η φίλη της φίλης μου να ξέρει τα πάντα για το παιδί μου;
Επειδή οι περισσότεροι χρήστες του Facebook έχουν να ελέγξουν τις ρυθμίσεις απορρήτου του profile τους (δηλαδή ρυθμίσεις για το ποια άτομα μπορούν να βλέπουν τις φωτογραφίες τους) από τότε που έκαναν λογαριασμό;
Επειδή, οποιοσδήποτε γνωστός του γνωστού μου μπορεί να κατεβάσει τη φωτογραφία του παιδιού μου για τον οποιοδήποτε λόγο και να την έχει στην κατοχή του; Επειδή ακούμε στις ειδήσεις όλο και περισσότεροι παιδόφιλοι έχουν στην κατοχή τους φωτογραφίες μικρών παιδιών που οι ίδιοι οι γονείς δημοσιεύουμε;
Επειδή ακόμα και η αστυνομία με τα τόσα περίεργα που βλέπει, κάνει καθημερινά έκκληση στους γονείς να μην δημοσιεύουν φωτογραφίες των παιδιών τους στα κοινωνικά δίκτυα; Ή είμαι παρανοϊκή ξέροντας ότι ακόμα και αν σβήσω τις φωτογραφίες μου από το Facebook αυτές μένουν για πάντα αποθηκευμένες εκεί;
Μπορεί η ίδια να μην δημοσιεύω φωτογραφίες του παιδιού μου βάζοντας σε κίνδυνο την ψηφιακή του ταυτότητα ωστόσο μεγαλώνοντας δεν θα μπορώ να ελέγχω ποιος άλλος θα δημοσιεύσει φωτογραφίες χωρίς να το γνωρίζω.
Θα πρέπει απλά να συνεχίσω να κάνω αυτό που θεωρώ εγώ σωστό για το παιδί μου. Να συνεχίσω να σέβομαι το ότι θα μπορεί το ίδιο το παιδί όταν μεγαλώσει να αποφασίσει αν θέλει αν δημοσιεύει προσωπικές του στιγμές με το τι τρώει, που πάει και που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή.
Ο μέσος άνθρωπος δημοσιεύει 30 φωτογραφίες το χρόνο παιδιών που δεν είναι δικά του. Αυτό πραγματικά με φρικάρει. Είναι απλά θέμα σεβασμού.
Με προβληματίζει το γεγονός ότι οι περισσότεροι προσπαθούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με ασφάλεια, να τα κάνουμε ανθεκτικά σε θέματα Bullying, προσέχουμε ακόμα και τη διατροφή τους να τρώνε όσο το δυνατόν πιο καθαρές τροφές.
Γιατί δεν κάνουμε το ίδιο και διαδικτυακά; Για ποιο λόγο αλήθεια μοιραζόμαστε με γνωστούς και άγνωστους προσωπικές πληροφορίες των παιδιών μας;
Πόση αξία έχει το Like που θα πάρουμε από το να διασφαλίσουμε ότι το παιδί μας δεν εκτίθεται τόσο πολύ διαδικτυακά; Γιατί εμείς οι ίδιοι κτίζουμε την βιογραφία του παιδιού μας πριν ακόμα αποφασίσει το ίδιο το παιδί αν θέλει τόση δημοσιότητα;
Ας αναλογιστούμε πρώτα για ποιο λόγο δημοσιεύουμε τόσες πολλές φωτογραφίες των παιδιών μας καθημερινά. Τι κερδίζουμε εμείς από αυτή τη δημοσιότητα; Τι έχει περισσότερη σημασία για εμάς τους γονείς; Να γνωρίζουν οι διαδικτυακοί μας φίλοι το 24ωρο του παιδιού μας ή να αφήσουμε το παιδί να αποφασίσει μόνο του αν θέλει να δημοσιεύει τόσες φωτογραφίες;
Το άρθρο αυτό δεν έχει σκοπό να κρίνει κανέναν σχετικά με την ανατροφή των παιδιών του. Είναι ένα άρθρο καθαρά για προβληματισμό και είναι και η απάντηση μου όταν με θεωρούν παρανοϊκή.
Δεν είναι θέμα παράνοιας είναι θέμα σεβασμού.
Διάβασε επίσης: Γονική αποξένωση – μέσα από τα μάτια ενός παιδιού
